Fart



Ruim 5 jaar geleden kregen we een klein zwart kittentje binnen. Ze had een hele dikke buik en op het moment dat ik haar in handen kreeg, drukte ik blijkbaar iets te hard of haar buikje. Er kwam een beste scheet en het was een scheet met inhoud.... Er kwam dus wat ontlasting mee. Op dat moment kreeg ze haar naam: Fart. Wat we op dat moment nog niet wisten, was dat Fart ataxie had. Haar kleine hersenen waren niet goed ontwikkeld, waardoor haar motoriek heel slecht was. Ze kon dus niet goed lopen. Ze kon best hard vallen, maar door haar karakter ging ze altijd door. Ze was van het type niet klagen maar doorgaan. Ze kon zelfs twee meter hoog klimmen. Al ging de afdaling meestal sneller dan het omhoog klimmen.

Door haar ataxie kon ze niet uitgeplaatst worden. Ook durfden we haar niet op de bovenverdieping  te zetten ivm dat ze dan van de trap zou vallen. Gelukkig kon ze wel steeds een klein beetje beter lopen.

De afgelopen jaren kabbelde haar leventje gewoon heel lekker door. Een beetje liefde bij haar blikopeners vragen (ze wilde graag even op de arm en dan overal even snuffelen, elk hoekje en gaatje werd dan bekeken), de andere katten terroriseren en natuurlijk haar eigen vleesjes eten.

Tot enkele weken geleden. Ze begon wat anders te ademen en haar conditie werd een stuk minder. Helaas bleek na verder onderzoek dat onze kleine meid in hartfalen zat. Daar schrokken we toch wel erg van, want ze was nog maar 5 jaar. Maar het vermoeden is dat haar slechte start toch wel veel gezondheidsproblemen heeft veroorzaakt. Natuurlijk zijn we gelijk met medicatie gestart (gelukkig hebben we altijd onze eigen dierenarts bij de hand) Maar toch was dit niet afdoende. En we zeggen altijd dat onze katten niet mogen lijden. Daarom hebben we er voor moeten kiezen om haar te laten gaan. Ze is spinnend met haar kopje in de hand van één van haar blikopeners rustig weggezakt. Dank je wel kleine ondeugd voor de afgelopen 5 jaar. We hebben vaak om je moeten lachen, maar ook weleens op je gemopperd als je weer eens liet merken dat je ook een kleine draak kon zijn. Rust zacht!

Mats                                                                                               28-05-2024                                                    

Onze knappe oude en eigenwijze Mats is er niet meer. Onze vechter die een heel pittig leventje heeft gehad, kon dit gevecht helaas niet winnen.

Ruim 10 jaar geleden kwam hij via één van onze knuffeldames gewond bij ons binnen. Hij was al wat ouder en je kon zien dat hij op straat leefde. De knuffeldame verzorgde hem zo goed ze kon, maar toen hij gewond was werd het tijd dat hij bij ons kwam.

Hij kon heel lief zijn, maar als hem iets niet zinde, dan merkte je dat heeel snel.

Hij werd, toen hij gezond was, uitgeplaatst naar een jongen in Duitsland. Eind goed al goed denk je.....

Nou nee, op een gegeven moment werden we gebeld door de dierenambulance in Almere. Heel ver weg van waar hij hoorde te wonen..... Hij was doodziek gevonden. Was hij gedumpt? Of weggelopen? Maar bij weglopen denk je toch dat de eigenaar contact met ons opneemt.....

Gelukkig werden wij gebeld. En Mats kwam weer terug op zijn oude plekje. Maar hij bleek suikerziekte te hebben. De oude eigenaar was niet meer te bereiken... Maar daar mocht hij van ons ook niet meer heen. Dus Mats werd een vaste bewoner. Iedereen hield van Mats. Er kwam ook een grote mooie jongen op je af hoor, toen hij zich weer beter begon te voelen. Hij was heer en meester in de kattenkamer.

Maar Mats begon oud te worden (we schatten dat hij wel een jaar of 16-18 is geworden). Hij begon moeilijk te eten en dat kwam door een tumor in zijn bekje. Tussen zijn vriendjes hebben we hem rustig laten gaan. Mats het ga je goed knapperd!

Moeski,                                                                                                  02-02-2023

Moeski kwam ongeveer 5 maanden geleden wegens omstandigheden in de stichting. Hij was niet meer de jongste. Hij was zelfs de oudste in de stichting. Hij had toen al de respectabele leeftijd van 19 jaar. Hij had een heel pittig karakter. Stiekem waren wij heel blij dat meneer geen tanden meer had

Maar voor zo'n oude kat waren zijn reflexen wat betreft zijn voorpoten nog heel goed......

We wilden hem nog een goede oude dag geven, maar helaas heeft die tijd niet lang mogen duren. Toch hecht je je in een korte tijd snel aan een nieuwe bewoner. We hopen dat Moeski toch blij is geweest met de liefde en aandacht die hij van ons heeft mogen krijgen. Rust zacht mannetje.

BC                                                                                                                 31-01-2023

Onze ondeugende altijd aanwezige BC is er niet meer.       

Voor ons is het ineens heel stil. Want als je boven kwam bij de permanente bewoners van de stichting was daar altijd BC. Ging je kattenbakken scheppen, dan was daar BC. Was je met een andere kat aan het knuffelen, dan was daar BC. Pakte je een speeltje, ja hoor dan was daar BC.
Zag je hem niet dan wist je dat hij kattenkwaad aan het uithalen was. Boven op de deur of in de badkuip, alles was interessant. Nieuwe katten, hij moest ze goedkeuren en laten zien dat hij de macho van de stichting was.

Ruim zes jaar geleden kwam hij als jonge puber in de stichting. Zoals de bedoeling is in de stichting, werd hij uitgeplaatst. Helaas bleek hij een ernstige hartkwaal te hebben en kwam hierdoor terug. We wilden hem niet opnieuw verhuizen en daarom werd hij één van de vaste bewoners.

Hier hebben we nooit spijt van gehad. Wat een vrolijke Frans was hij toch. Wel was hij af en toe ontzettend ondeugend tijdens het geven van zijn medicatie. Dan kon je zoeken tot sint juttemis. Hij was goed in verstoppertje spelen. Elke zomer was het weer spannend met het warme weer. Kreeg BCtje het moeilijk met zijn hart? Aanpassingen van medicatie deed dan vaak wonderen.

Deze zomer hoeven we ons niet af te vragen hoe het gaat, want vorige week heeft het hartje van BC besloten dat het niet meer wilde. BC werd benauwd en was niet meer de blije jongen. Aanpassingen van medicatie deed niks. En aangezien onze katjes moeten genieten en niet mogen lijden, heeft onze arts hem laten gaan. Hij ging zo ontzettend rustig en daar zijn we dankbaar voor. We weten dat hij nu samen speelt en kattenkwaad uithaalt met zijn overleden vriendjes van de stichting.

BC lieverd we missen je!

Rieks                                                                                                            05-09-2022

Ons Rieksie kwam ruim een jaar geleden bij ons binnen in de dierenkliniek. De arme kat lag midden op straat en was helemaal van de wereld. Hij werd bijna door een auto aangereden. Gelukkig was er een lieve mevrouw, die gelijk door had dat hij medische zorg nodig had. We hebben ons best gedaan om een eigenaar te vinden. Die heeft zich niet gemeld. Het vermoeden was dat Rieks wel een jaar of 17 was.

Daarom hadden we het besluit genomen om hem niet uit te plaatsen meer. Rieks was gelukkig, maar leefde wel helemaal in zijn eigen wereldje. Hij kon soms heel alert zijn en lekker met je kwebbelen, maar soms liep hij zijn rondje door de kamer en buitenren. Dan kon je geen contact maken. Hij kon goed met alle katten.

Rieks was zo'n katje die er gewoon bij hoorde. Maar als je ruim 17 a 18 jaar bent als kat, dan heeft je lichaam het wat moeilijker. Deze week werd hij ziek. Hij begon te braken en voelde zich niet fit. Omdat we hem niet meer wilden pesten met meer medicatie en injecties hebben we besloten dat hij een geweldig bonus jaar heeft gehad en hebben hem rustig laten gaan. Hij is zo rustig weg geslapen, het was heel bijzonder.

Lieve Rieks, het ga je goed oude schat.

Lieve Schmoetzi,                                                                                22-07-2022
 

We hebben helaas een hele slechte uitslag gekregen. In je bekje had je een kwaadaardige tumor zitten, die niet te verwijderen was. Hierop hebben we besloten om je vandaag te laten gaan. Onze instelling is dat je een dier niet mag laten lijden als er geen kans op genezing is. Je bent heel rustig en liefdevol ingeslapen. Waar we dankbaar om zijn is het feit dat je je laatste dagen veel liefde en aandacht hebt gekregen. En dat je niet in de brandende zon met alle vliegen, eenzaam hebt hoeven sterven. Rust zacht meis! En als je as weer terug komt zullen we je uitstrooien bij onze andere regenboogkatjes.

Lieve volgers, dank jullie wel voor jullie steun en donaties.

Lieve Batty,                                                                                                 23-03-2022

 

Ruim 17 jaar geleden kwam je als een klein zwart kittentje bij onze stichting binnen. Een kitten met mega grote oren. Vandaar de naam Batty, vernoemd naar een vleermuis. Want daar leek je op. Net als met alle kittens, die bij ons in de stichting zitten werd je snel uit geadopteerd. Eind goed, al goed denk je dan. Maar nee, toen je 9 jaar oud was kwam je in een woningbrand terecht. Hierdoor raakte je je thuis kwijt. Je kwam terug in de stichting. We merkten dat het veel indruk op je had gemaakt. Je was sneller gestrest. Er kwam iemand bij je kijken en de klik was er. Yes je had weer een thuis!

Maar niet voor lang. Je begon overal te plassen. Je had geen blaasontsteking, dus je had stress. Hierop namen we je weer terug in de stichting. We merkten dat je weer rustiger werd.
Maar toen kwam het volgende probleem. Je begon meer te eten, te drinken en te plassen. Je begon vreemd uit je bekje te ruiken naar nagellakremover.

Bloedonderzoek wees uit dat je diabetes had.
Hierop zijn we begonnen om je twee maal daags insuline te geven. Gelukkig liet je dit allemaal goed toe. In totaal hebben we je bijna vier jaar insuline gegeven. Je had je ups en je downs, maar wat was je een dankbaar katje geworden. Je kon kusjes geven als de beste, hele handen werden afgelebberd door je mooie bruine snoetje.

Maar een paar weken geleden sloeg het noodlot toe. Je hartje kon het onverwachts ineens niet meer aan. We konden niet anders dan je in laten slapen.

Lieve Batty, dank je wel voor al die mooie jaren en rust zacht!

Garfield                                                                                                       04-02-2022

We hebben in de stichting veel oudere en of zieke katten zitten. Onze Garfield was zo'n ziek katje. Twee jaar geleden kwam hij als 6 jarige kat doodziek binnen. Hij woog maar zo'n 2 kilo. Het bleek dat hij in nierfalen zat. Veel te jong natuurlijk voor zo'n ziekte, maar we gingen voor hem knokken. Gelukkig voelde hij zich al snel een stuk beter en werd een vaste bewoner van de Jochemstichting.

Garfield was zo'n optimistisch katje en hij had echt humor. Vanaf een krabpaal is het natuurlijk heel leuk om op iemand zijn rug te springen terwijl die persoon staat te schoonmaken. Maar ook bezoekers werden uitgebreid begroet. Kusjes geven of gewoon lekker op schoot dat deed hij het liefst.
Elke dag slikte hij trouw zijn medicatie. Er waren veel mensen die hem wel wilden adopteren, maar we gaven eerlijk toe dat we het vermoeden hadden dat hij niet oud zou worden.
En helaas is dat vermoeden bevestigd. Onze kleine man heeft deze week een terugslag gekregen en helaas hebben we moeten beslissen om hem te laten gaan.

Lieve Garfield bedankt voor je optimisme en het altijd blij zijn met je verzorgers. Je was zo een dankbare prachtige kat. Rust zacht!

Lieve Monsi,                                                                                                16-12-2021

Bijna zes jaar geleden kwam je als een zwerver bij ons binnen. Broodmager, slecht in je vacht, vieze ogen, maar vooral met een hele zere voorpoot. Je kon amper lopen. We hebben je gelijk lekker bijgevoerd en je lag op een warm dikke deken. He he je kon eindelijk bijkomen en vooral aankomen. Je leerde liefde kennen en je had het lekker warm. We zagen dat je al een oudere man was. Misschien wel ouder dan 12 jaar. Wat ons opviel was dat je de meest mooie ogen had en een super mooie kleur. Je leek zwart, maar als we je aaiden zagen we een prachtige grijze ondervacht. Je karakter in het begin was niet zo fijn. Het duurde even voor je ons vertrouwde, maar daarna was je één van de liefste katten die we hebben gehad. Altijd in voor een knuffel.

Eerst leek het of je een tumor in je poot had. We hielden al rekening met het feit dat je maar even bij ons zou zijn. Gelukkig bleek het achteraf geen tumor te zijn, maar je pootje bleef natuurlijk wel een gevoelige plek. Je hoorde er helemaal bij. De andere katten konden ook goed met je opschieten.

Deze week bleek je je niet lekker te voelen. Je zakte door je pootjes heen en was wat benauwd. Je begon ineens te braken. Na verder onderzoek bleek dat je een tumor in je borstkas had. We willen niet dat onze katten lijden en daarom hebben we er voor gekozen dat je rust zou krijgen. Tijdens het knuffelen ben je heel rustig ingeslapen.

Lieve Monsi rust zacht!

Onze lieve oude Tommie is er niet meer…                                   11-11-2021

Ruim 8 jaar geleden kwam Tommie bij ons, omdat zijn vrouwtje in het verpleegtehuis kwam. Hij was toen ongeveer 7 a 8 jaar oud. Een gezellige knuffelkont was hij.

Wel heeft hij altijd pech gehad met zijn gezondheid. Hij had regelmatig last van oorontstekingen. Maar gelukkig kon hij wel uitgeplaatst worden. Hij heeft enkele jaren bij een gezinnetje gewoond, maar hij kreeg problemen met zijn blaas.

Helaas bleek na een operatie dat hij incontinentie klachten had. Voor zijn toenmalige baasjes was dit een onhoudbare situatie en dat vonden wij ook logisch. Dus kwam Tommie weer terug bij ons. Eén plassende kat meer of minder maakt ook niet uit hier.

Tommie werd een permanente bewoner en was echt een blij ei. Iedereen werd altijd vriendelijk begroet. Zijn plasjes vielen wel mee. Wel kreeg hij een chronische snotneus. Ging je hem aaien dan kreeg je geregeld een groene snottebel op je shirt. Ook bij Tommie ging zijn leeftijd parten spelen. Hij kreeg een nier probleem. Daarvoor bestaat gelukkig medicatie en hij was nog steeds blij. Maar net voor zijn 17e verjaardag wilde zijn lichaampje niet meer. En zoals we hier altijd zeggen, onze katten mogen niet lijden. Lieve Tom is spinnend en met volle maag ingeslapen.

Lieve knuffelkont we missen je!

Mellow                                                                                                           18-09-2020

Een half geleden kwam Mellow bij ons binnen. Een klein dametje van een half jaar oud. Ze had steeds een soort epileptische aanvallen. Dankzij jullie steun kon ze naar de specialist, omdat er een vermoeden was dat ze een levershunt had. Dit kwam niet naar boven. Uiteindelijk na veel onderzoek bleek dat ze waarschijnlijk een auto immuunziekte had.

Ze bracht heel veel plezier in de stichting. Ze speelde heel veel en niks was veilig voor haar. Alles wat op tafel, het aanrecht of de kast lag ging op de grond. Pennen, telefoons, kaartjes en briefjes met alles was te spelen.
Haar tandjes moesten eruit, deze raakten ontstoken. Hierna knapte ze weer helemaal op. Maar afgelopen week ging ze hard achteruit. Ze wilde niet meer spelen en haar oogjes deden heel veel pijn. De medicatie deed niks meer.  Het was ons duidelijk, ze kon deze strijd niet winnen. We zijn blij dat ze nog een half jaar heeft genoten. En wij van haar, want een optimistischer dier dan Mellow is er niet.

Lieve schat doe je vriendje Arni de groeten aan de andere kant van de regenboogbrug en het spijt ons dat we je niet een langer leven hebben kunnen geven.

Arnie                                                                                                              27-08-2020

Ons Arni(e), Noldus, Arnoldus Schwarzenegger en zelfs liefkozend pisnicht heeft afgelopen nacht na 17.5 jaar besloten dat hij klaar was met het leven. We zijn echt verslagen. Arni is de meest bijzondere kat die we ooit hebben gehad. Hij heeft het eerste jaar van zijn leven moeten knokken om te overleven. Ik vergeet nooit de eerste keer dat ik Arni zag. Op een rode gourmet kussen (koning op zijn troon) lag hij in een hokje. Nog niet eens 8 weken oud. Broodmager, veel te grote oren en ogen zo groot, dat hij wel een kikker leek. Maar wat het meeste opviel was zijn enorm dikke buik. Arni had geen poepgaatje. Een wonder dat een dier 8 weken overleeft zonder te kunnen poepen. Dit laat al zien hoe een doorzetter hij was.

Shirley en ik hebben zo vaak gezegd als zijn anus toch weer dichtgroeide: nee we gaan hem niet meer opereren, we laten hem inslapen. Maar dan keek hij ons aan met die grote ogen en we gingen er weer voor. Dan stonden we na uurs toch weer te opereren. Als dank werd hij heer en meester en had heel veel privileges in de kliniek. Arni mocht alles. En helaas nam hij daar dankbaar misbruik van. Hij liet natuurlijk weleens een keutel vallen, maar dat was niet erg. Dat hij overal begon te plassen, als hij zijn zin niet kreeg was minder. Zelfs wij waren niet veilig. Als we een andere geur over ons hadden moest hij dat even weer aanpassen aan zijn favoriete luchtje. Hij heeft hierdoor heeeeel veel geld gekost. Onze gouden kater….

Hij heeft alle veranderingen met ons meegemaakt en echt 17.5 jaar lief en leed met ons gedeeld. Hij voelde aan wanneer wij boos of verdrietig waren. Dan kwam hij op schoot en veegde zijn bekje met voerresten aan je af. Nieuwe mensen moest hij even op zijn plek zetten en die kregen een tik. Hij heeft in zijn leventje veel kittens en volwassen katten meegemaakt en was dan echt papa Arni. Of hij speelde met ze of hij gaf ze een opvoedkundige pets.
In de pauze at hij altijd met ons mee. Bij iedere assistente kreeg hij wel wat lekkers. Elke vrijdag was vis dag. Speciaal voor Arni werd een visje gehaald. Ook al at hij maar een kwart op, deze traditie bleef in ere.

Maar hij werd oud en krakkemikkig. Zijn achterhand werd slecht en zijn staart kon niet meer omhoog ( het sproeien stopte hierdoor ook). Maar Arni is Arni en kon hier goed mee leven. Tot gisteravond. Waarschijnlijk heeft Arni een bloeding gehad en is vannacht kort na middernacht overleden. Typisch Arni, hij wilde ons waarschijnlijk niet voor de moeilijkste beslissing zetten en heeft zelf besloten dat het tijd was.

Arni het is stil zonder jou….. Bedankt voor alles! In een rode gourmet deken zal je vanavond je laatste rustplaats krijgen.
Liefs mij en de rest